hayati meseleler

Zanzibar benim için 90’lı yıllarda, Teşvikiye’deki Reasürans Çarşısı içindeki bir restoran ismiydi. Onun Afrika’da gerçekte var olan bir ada olduğunu öğrenmem tesadüfen oldu. 2000’lerin başında bir Avrupa seyahatimde, kitapçıda Zanzibar’la ilgili bir fotoğraf kitabı görüp almıştım. Evde uzun süre bu kitaptaki fotoğraflara bakarak bir gün o adaya gitmenin hayalini kurduk eşimle. Yıllar yılları kovaladı. Ve Zanzibar’a ayak basmak 50'li yaşlarıma kısmet oldu. Artık THY adaya direkt uçuyor. Güney yarımküredeki bu adaya 7,5 saatlik bir uçuşla ulaşıyorsunuz ama saat farkı olmadığı için jetlag olmadan konforlu bir şekilde varılıyor. THY her gün, bazı günler iki kez adaya direkt seferler yapıyor. Bizim uçuşlarımızda Türk yolcu çok azdı ama uçak doluydu. Zanzibar’a gitmeyi tercih edenler, İstanbul aktarmalı uçan Avrupalı turistlerdi genelde. Zanzibar, Şiraz’dan gelen İranlılar tarafından keşfedilmiş. İsmi de Farsça’dan geliyor: Zangi Bar, yani zenci sahili. 1500’lü yıllarda Portekizlile...

  Geçen yıl, B Yüzü Şarkıları’nın yaz sonu ile ilgili bir bölümünü dinlerken aklıma Fatih Erkoç’un Ağustos Sonu şarkısı düşmüştü.  Bu programa bu şarkının da yakışacağını sosyal medyadaki paylaşımlarına yorum olarak eklemiştim. Suat Kavukluoğlu ve Ömer Vatanartıran, bir hoşluk yaparak sonraki programda bu şarkıya yer verdiler ve benden de bahsettiler. Bu jest çok hoşuma gitti. Oysa ki hayatımın en kırılgan döneminden geçiyordum bu program yayımlandığı sırada. Annemi kaybetmiştim. Artık annesiz, babasız; yani çocuk değildim. Bu jestin mutluluğu, buruk bir sürü anıyla bir birbirine karıştı.  Çocukken radyo programlarından şarkı ister, çalınması ve radyoda ismimizi duymayı haftalarca beklerdik. İstek şarkılar için mektup yazdığımızı; olur da isteğimiz çalınırsa bunun haftalarca sonra olduğunu hatırlıyorum. Aslında geçen yıl bir B yüzü şarkıları yazısı yazmıştım. İşte bu sözünü ettiğim yayından sonra bir yazı daha kaleme almak istedim. Kafamda kurguladım ama bir türlü eli...

Dağ eteğinde bir ovada kurulu, kafelerinde kestane şekeri satılıyor ve şehirde Fiat otomobil fabrikası var. Sanki Bursa'yı tarif eden üç özellik İtalya'nın kuzeyindeki Torino'yu da anlatıyor. Alpler'in eteklerinde İsviçre sınırına çok yakın bu şehir İtalya ve İsviçre'nin en iyi özelliklerinin kesişim kümesi gibi. İsviçre kadar elit, İtalya kadar canlı. Tarih boyunca soylu Savoy Ailesi 'nin hüküm sürmesi ile her türlü zenginliğe ulaşmış, bu vesileyle de ekonomik refah düzeyi oldukça yüksek bir şehir olmayı başarmış. Dünyaya mal olmuş farklı sektörlerdeki markaların da doğduğu kent: Otomobilde Fiat, kahvede Lavazza, çikolatada Ferrero gibi... Milano'ya 1,5 saat mesafede olduğu için biraz gözardı edilen bir şehir. Bu noktada da İstanbul'la yakınlığı ile hep gölgede kalmış olan Bursa ile yine benziyor.  Bir başka benzer yönleri de Torino'nun İtalya Krallığı'nın ilk başkenti olması ama bu başkentliğin kısa sürmesi. Tıpkı Bursa'nın Osmanlı'nın ...