Biraz Pop, Biraz Sezen, Biraz Hayal Kırıklığı


Sezen Aksu, kariyeri boyunca albüm yayınlamaya hiç bu kadar ara vermemişti. Tam altı yıl sürdü bu kez. Bir kaç aydır, 2017’nin ilk günlerinde albümün çıkacağı haberleri yayılıyordu.
Albümün adının “Biraz Pop Biraz Sezen” olduğunu duyunca şahsen beklentimi biraz düşürdüm. Popüler albümlerden sonra gözünü karartıp yeni arayışlara giren; mesela milyonlarca satan Hadi Bakalım’dan sonra Deli Kızın Türküsü gibi son derece radikal bir işle kaşımıza çıkmaya cesaret eden Sezen, bu sefer ne yapmış olabilirdi? Son on yıla bakarsak 2005’te çıkan Bahane eli yüzü düzgün, dopdolu gerçek bir Sezen albümüydü. Ardından eşe dosta verdiği şarkılardan derleme Yürüyorum Düş Bahçelerinde geldi. Sonra da Deniz Yıldızı ile şaşırttı bizi. Gayet kişisel, satış kaygısı gütmeyen bir albümdü bu da işte... Onno Tunç’u kaybetmesinin acısını Yol Arkadaşım’da, Hrant Dink’in vurulmasını Güvercin’de, dağlarda şehit olan askerlerin kaygısını Mehmet’de dile getirmişti. Bu ağır albümden sonra Sezen’in yeniden geniş kitlelere ulaşması gerekiyordu. Öptüm 2011’de geldi. Şarklılar çok kuvvetli değildi, düzenlemeler de vurucu olmayınca araya kaynadı gitti. Arkasından gelen remix albümü de aslında Türkiye’de örneğine pek rastlanmayan bir çalışma olmasına rağmen, belki de bu tarz denemeler alışkın olmadığımız için kıymeti bilinmedi.
2011’den bugüne albüm yapmasa da gündemimizdeydi Sezen. Sahnelere veda ettiğini açıklaması, Filarmoni Orkestarsı konseri ve onun plak olarak yayınlanması, çeşitli dizi ve filmler için yaptığı tek şarkılarla hep hayatımızdaydı.
Politik olarak da gündemden düşmedi. Hitap ettiği kitlenin  muhtemelen en çok sevdiği yazar Yılmaz Özdil onu bombardumana tuttu. Hiçbir zaman ön planda olmayan ailesi mercek altında oldu. O sessiz kaldı… Zaten şarkılarıyla verecek cevabı çoktan vermişti. Cumartesi anneleri için ya da Hrant Dink için, Ajda mı şarkı yaptı bu ülkede Tarkan mı? Sezen’e haksızlık edildi bence...
Onu eskisi gibi sevmediğini söyleyenleri bile affettirecek dopdolu bir albümle karşımızda şimdi. 60’lı yaşlarında hala çok üretken. Tıkanan pop müzik piyasasını yine o hareketlendirecek besbelli.
Biraz Pop Biraz Sezen’i  baştan sona dinleme zevkine ancak 17 Ocak’ta erişebildik. Zaman değişti. Ben de albümü önce dijtial olarak indirdim telefonuma. Önümüzde yepyepi 16 Sezen şarkısı vardı ve açgözlülükle hepsini tüketmek istemiyordum. Yavaş dinleyip en favori şarkım herhalde bir sonraki diyerek sona geldim. Ama favori şarkı ilk seferde çıkmadı. Şarkıların çoğu beklenen heyecanı vermiyor bir türlü. Oysa yine güzel sözler yazmış ve fena sayılmayacak melodik altyapıları var şarkıların. Ama eksik olan şey mucizevi bir dokunuş. Sen Ağlama’yı ya da Git’i o şarkı haline getiren vurucu düzenleme bu albümde yok. Sonuçta artık ne Onno var ne de Uzay. Sezen denemekten kaçmıyor ama onunla bu cesur işlere imza atacak müzisyen yok. En son Bahane albümünde düzgün işlere imza atan Mustafa Ceceli bile sıradan bir şarkıcı oldu gitti. Sezen’in şarkılarına hayat verecek, sihirli dokunuşu yapacak yeni yeteneklere ihtiyacı var.
Tüm dünyada DJ’ler en el üstünde tutulan müzisyen olmuşken, müzik zevki Spotify listelerine indirgenmişken, Sezen yine de cesur bir iş yaptı ve herkese hitap edebilecek bir albümle sektörü hareketlendirdi. Hele de Manifesto uzun süre gündemi meşgul edecek türden bir  şarkı. Hayal ettiğimiz gibi olmasa da dolu dolu bir Sezen Aksu albümü var elimizde.

Yaşansın Sezen, budur manifesto....

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mersin'i şehir olarak yaşamak

Resim
Dört yıldan fazladır Mersin'deyim. Artık şehri, burada doğup büyümüş arkadaşlarım kadar, hatta daha iyi öğrendim. Mersin zaten kolay bir şehir. Sahil boyunca upuzun bir kent. Küçük bir balıkçı kasabasından bir şehre dönüşme süreci çok sancılı olmuş. Portakal bahçeleri içindeki taş binalardan oluşan, pek çok farklı kültür ve inanıştan gelen insanların huzur içinde yaşadığı bir yerken şu anda dev apartmanların sahil boyunca sıralandığı, göç yüzünden insanların birbirini tanımakta zorlandığı, bu yüzden de mesafeli davrandığı bir şehir. Bu sebepten benim tanıdığım Mersinliler, şehri yaşamakta oldukça muhafazekarlar. Aynı mekanlara gidip, aynı yerlerde buluşuyorlar. Şehir merkezinde caddelerde dolaşmaktan imtina edip; Marina, Forum gibi AVM'ler dışında belli başlı restoranlara gidiyorlar. Belki de yabancı olmanın verdiği rahatlık ve tabii ki alışkanlıkların getirdiği merakla ben Mersin'i iyi keşfettim. Her hafta en az bir kez artık demode olduğu düşünülen çarşıya gidiyor, yeme...
Devamı

B Yüzü Şarkılarım

Resim
Tek şarkı ile meşhur olmak bugüne ait bir olgu değil. 1950'lerde 60'larda 45'lik plaklarda tek bir şarkı ile meşhur olunabiliyordu.  Ama bugüne göre teknik olarak şöyle bir fark vardı: 45'lik plakların A ve B yüzleri olduğundan "esas şarkı"nın bir de B yüzüne bir eşlikçi bulmak gerekiyordu. Bazen aynı şarkının enstürmantal versiyonu ile B yüzü geçiştiriliyor, bazen de sanatçı asla hit olamayacağını bildiği ama kendi sevdiği bir şarkıya yer veriyordu.  Sonra long play'ler; ardından da 80'lerde kasetler icat olunca şarkıcılar için de ortalama 10 şarkılık bir albüm yapmak şart oldu. Plakların yerini alan kasetler arabalarda rahatça dinlenebiliyor, walkman gibi müthiş bir icat sayesinde yürürken bile müziğine yanında taşımak mümkün olabiliyordu. Kasetlerin şöyle kötü bir tarafı vardı; sevdiğin şarkı kasetin B yüzünde ortalarda bir yerdeyse oraya kadar kaseti başa ya da sona sarman gerekirdi. O da önce pilini, sonra sabrını tüketen bir şeydi. O yüzden de hi...
Devamı

Kebapsız Adana

Resim
İşim dolayısıyla Mersin'e yıllardır gelir giderim. Mersin'de havaalanı olmadığı için Adana'ya iner, Mersin'e oradan geçersiniz. Adana'nın ne havaalanı ne de Mersin'e giden yolu pek iç açıcı değildir. Kafamdaki üçüncü sayfa haberleri ve bu görüntüler birleşince Adana bana hiç cazip gelmezdi. Üç yıl öncesine kadar... 2014'te işim dolayısıyla Mersin'e yerleştim. Daha yeni  günlerde bizi İstanbul'dan ziyarete gelen misafirlerimizi yolcu ettikten sonra "Adana'da bir kebap yiyelim bari" diyerek bilmeden girdiğimiz Adana caddelerinde karışımıza çıkan Ziyapaşa Bulvarı bizi çok şaşırttı. Bildiğimiz Nişantaşı, Adana'ya gelmişti. Hem de caddeler daha güzel, yol dümdüz, kafeler cıvıl cıvıl, etrafta turunç ağaçları... Görüntü beni çok şaşırttı. Zaman içinde Adana'nın güzelliklerini keşfettim. Ramazanoğulları'ndan kalma hanlar ve camilerle tarihi mekanların yanı sıra, baraj gölü ile muhteşem bir de doğal güzelliği var Adana'nın. Ad...
Devamı