Şarkılar seni söyler İstanbul


Her halde altı yedi yaşlarımdaydım. Bursa’dan İstanbul’a bir akraba ziyaretine gidiyorduk.  O zaman nispeten yeni olan Boğaziçi Köprüsü’nden geçerken acayip heyecanlanmıştım. Bir gün İstanbul’da yaşamanın hayalini ilk o zaman kurdum muhtemelen. O günlerde Nükhet Duru’nun söylediği İstanbul İstanbul diye bir şarkı vardı. Köprü manzarası önünde söylerdi Nükhet o şarkıyı. Benim de İstanbul deyince hep o görüntü aklıma gelir “taşın toprağın altın” diyen şarkının sözleri  kulağımda çınlardı.

Yıllar sonra Bursa Anadolu Lisesi’nden mezun olduğumda, üniversite tercihlerimin sekiz tanesini İstanbul’dan, “aman açıkta kalırsam” diyerek son iki tanesini de Bursa’dan yazmıştım. Gönlüme göre oldu. Marmara Üniversitesi’nin İstanbul’un göbeğindeki  Nişantaşı Kampüsü'nde okudum. Okurken gazetecilik mesleğine bulaşınca İstanbul’un altını üstüne getirdim. Fakat milenyumda kader beni bir şekilde İstanbul’dan kopardı. Önce Bursa, sonra Mersin derken ölçek küçüldü.

Bir zamanlar basın kartımla Açıkhava  ya da Hisar konserlerini en önde izleyen ben artık tiyatrosu bile olmayan bir şehirde yaşıyorum. Bunu şikayet amaçlı da söylemiyorum. Yıllarla birlikte insanın hayattan ve yaşadığı şehirden beklentileri de değişiyor.

Ve kader ağlarını ördü. İstanbul ve beni yirmi yıl sonra bir araya getirmeye karar verdi. Ama artık ne ben o eski ben; ne de İstanbul o eski İstanbul. İstanbul’a yirmi yıl sonra yeniden taşınmama sayılı günler kalmışken içimi biraz korku sardı. Ne de olsa konuştuğum herkes İstanbul’dan kaçmaya çalışıyor...

Geçen gün yolda hem keyfim yerine gelsin, hem de kendimi biraz motive edeyim diye biraz İstanbul içerikli şarkılar dinleyeyim dedim. Apple Music’e “İstanbul” yazıp ara tuşuna bastım.
Şaşırtıcı bir şekilde Pamela’nın 2004’te söylediği İstanbul şarkısı en üstte çıktı. Sonra bir baktım ki Mustafa Sandal’dan Kenan Doğulu’ya tüm pop şarkıcılarının külliyatında adı İstanbul olan bir şarkı var. Hepsi çok popüler olmamış tabii.

Her halde pop müzikte yazılmış en popüler İstanbul şarkılarından biri de Sezen Aksu imzalı, Levent Yüksel’in sesiyle tanıdığımız İstanbul şarkısı. Bana İstanbul’la ilgili en pozitif hissi veren şarkılardan biri bu. Bu şarkının yazarı Sezen Aksu’nun bir konserde söylediği canlı performans, Nilüfer’in geçen yıl kaydettiği versiyonu ve Sertab Erener’in piyano eşliğinde naif bir yorumu  gibi en az dört farklı versiyonu var dijital plaformlarda.  Her dinlediğinde insanın içi açılıyor. Alaturka bir pop şarkısına bu kadar yakışır herhalde...

Maalesef dinlediğim neredeyse  tüm İstanbul şarkıları hüzünlü. Hepsi kırık kalplerinin suçunu zavallı İstanbul’a atıyor. Sezen Aksu’nun en haz etmediğim şarkısı da bu türün başında: İstanbul İstanbul olalı görmedi böyle keder diyor.

Teoman’ın da İstanbul’la hep derdi var. Şarkılarında bir şekilde ondan bahseder. Genelde de hüzünlüdür bu şarkılar. Rapsodi İstanbul ve tabii ki İstanbul’da Sonbahar ilk aklıma gelenler. İstanbul’da Sonbahar’ın Bumerang Remix versiyonu bir Türkçe şarkıya yapılmış en iyi remix’lerden biridir. 
   
Mirkelam’ın ilk albümü İstanbul’da isimli hüzünlü şarkı ile kapanır. Sonraki albümünde de Erenköy isimli bir şarkısı vardır. Mirkelam’ın İstanbul’la ilgili en neşeli şarkısı ise Ezginin Günlüğü saygı albümü Çeyrek’te söylediği İstanbul şarkısıdır. İstanbul diye naralar atarak başladığı şarkıyı çok enerjik bir yorumla söylemiştir. Ama maalesef bu şarkının da sözleri karamsardır.

Velhasıl popüler müzikte yapılan hemen hemen hiç bir İstanbul şarkısı beni 1981 tarihli Nükhet Duru şarkısı kadar pozitif enerji ile doldurmadı. Yapmacık sözlerine rağmen (Haliç yerine Golden Horn denmesi gibi) İstanbul’la derdi olmayan gayet ılımlı bir şarkı. Muhtemelen bu şarkıdan sonra 80’ler müzik piyasasında  arabesk hakim oldu. Altın olduğu rivayet edilen  taşı toprağı aramaya gelen, ama Unkapanı’nda çile çeken şarkıcılar dönemi başladı.  Onlar da tüm acılarını İstanbul’dan çıkarttılar. 80’lerden sonra arabeskin modası geçip pop, hatta rock yükselişe geçse de şarkı yazan zihinler için İstanbul hep acı kaynağı oldu. O yüzden Sezen’in den Teoman’ına hepsi acı dolu İstanbul şarkıları yazdı.

Teoman’ın dediği gibi
“Yorgun, üzgün ve yaşlanmış
Biraz kilo almış
Ağlamış ve rimelleri akıyor”
olsan bile
“Yarim İstanbul gel öpeyim gerdanından”  diye karışık veririm ben sana, Sezen gibi...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mersin'i şehir olarak yaşamak

Resim
Dört yıldan fazladır Mersin'deyim. Artık şehri, burada doğup büyümüş arkadaşlarım kadar, hatta daha iyi öğrendim. Mersin zaten kolay bir şehir. Sahil boyunca upuzun bir kent. Küçük bir balıkçı kasabasından bir şehre dönüşme süreci çok sancılı olmuş. Portakal bahçeleri içindeki taş binalardan oluşan, pek çok farklı kültür ve inanıştan gelen insanların huzur içinde yaşadığı bir yerken şu anda dev apartmanların sahil boyunca sıralandığı, göç yüzünden insanların birbirini tanımakta zorlandığı, bu yüzden de mesafeli davrandığı bir şehir. Bu sebepten benim tanıdığım Mersinliler, şehri yaşamakta oldukça muhafazekarlar. Aynı mekanlara gidip, aynı yerlerde buluşuyorlar. Şehir merkezinde caddelerde dolaşmaktan imtina edip; Marina, Forum gibi AVM'ler dışında belli başlı restoranlara gidiyorlar. Belki de yabancı olmanın verdiği rahatlık ve tabii ki alışkanlıkların getirdiği merakla ben Mersin'i iyi keşfettim. Her hafta en az bir kez artık demode olduğu düşünülen çarşıya gidiyor, yeme...
Devamı

B Yüzü Şarkılarım

Resim
Tek şarkı ile meşhur olmak bugüne ait bir olgu değil. 1950'lerde 60'larda 45'lik plaklarda tek bir şarkı ile meşhur olunabiliyordu.  Ama bugüne göre teknik olarak şöyle bir fark vardı: 45'lik plakların A ve B yüzleri olduğundan "esas şarkı"nın bir de B yüzüne bir eşlikçi bulmak gerekiyordu. Bazen aynı şarkının enstürmantal versiyonu ile B yüzü geçiştiriliyor, bazen de sanatçı asla hit olamayacağını bildiği ama kendi sevdiği bir şarkıya yer veriyordu.  Sonra long play'ler; ardından da 80'lerde kasetler icat olunca şarkıcılar için de ortalama 10 şarkılık bir albüm yapmak şart oldu. Plakların yerini alan kasetler arabalarda rahatça dinlenebiliyor, walkman gibi müthiş bir icat sayesinde yürürken bile müziğine yanında taşımak mümkün olabiliyordu. Kasetlerin şöyle kötü bir tarafı vardı; sevdiğin şarkı kasetin B yüzünde ortalarda bir yerdeyse oraya kadar kaseti başa ya da sona sarman gerekirdi. O da önce pilini, sonra sabrını tüketen bir şeydi. O yüzden de hi...
Devamı

Kebapsız Adana

Resim
İşim dolayısıyla Mersin'e yıllardır gelir giderim. Mersin'de havaalanı olmadığı için Adana'ya iner, Mersin'e oradan geçersiniz. Adana'nın ne havaalanı ne de Mersin'e giden yolu pek iç açıcı değildir. Kafamdaki üçüncü sayfa haberleri ve bu görüntüler birleşince Adana bana hiç cazip gelmezdi. Üç yıl öncesine kadar... 2014'te işim dolayısıyla Mersin'e yerleştim. Daha yeni  günlerde bizi İstanbul'dan ziyarete gelen misafirlerimizi yolcu ettikten sonra "Adana'da bir kebap yiyelim bari" diyerek bilmeden girdiğimiz Adana caddelerinde karışımıza çıkan Ziyapaşa Bulvarı bizi çok şaşırttı. Bildiğimiz Nişantaşı, Adana'ya gelmişti. Hem de caddeler daha güzel, yol dümdüz, kafeler cıvıl cıvıl, etrafta turunç ağaçları... Görüntü beni çok şaşırttı. Zaman içinde Adana'nın güzelliklerini keşfettim. Ramazanoğulları'ndan kalma hanlar ve camilerle tarihi mekanların yanı sıra, baraj gölü ile muhteşem bir de doğal güzelliği var Adana'nın. Ad...
Devamı